Benauwde overwinning in Sluiskil
HWP Sas van Gent 4-6 Apeldoorn 1
In de zevende ronde van de Meesterklasse zakten we af naar Zeeuws-Vlaanderen om het op te nemen tegen hekkensluiter HWP Sas van Gent. Na een verre, maar voorspoedige reis hadden we nog precies genoeg tijd over om rustig een kwartiertje te kunnen wachten op passerende schepen die via het Kanaal van Gent naar Terneuzen onze weg kruisten. Vervelender was dat we door ziekte met slechts negen spelers aan de start stonden.
Arthur van de Oudeweetering kwam goed uit de opening tegen de Zeeuwse kopman Koen Leenhouts. Maar toen de stelling na een onnauwkeurigheid moeilijker werd, kostte dit Arthur veel bedenktijd. Een misser in tijdnood bezegelde een nul voor onze captain.
26… Lf3? won geen kwaliteit, maar verloor direct na 27. Txc7! (27… Lxe2 28. Txg7+ wint de dame terug met rente).
Voor Freddie van der Elburg werd het ook een zware middag. Zijn tegenstander Randy van Houtte wist de juiste stukken en pionnen op de juiste velden te ruilen om twee verbonden vrijpionnen over te houden. Dit bleek praktisch niet te verdedigen voor Fred.
Lucien van Beek deed tegen Glen de Schampheleire veel pionzetten in de opening en bouwde daarmee een ruimteoverwicht op.
Dit was niet zonder risico, want na 13… f6 kwam het centrum onder druk te staan en hingen er o.a. gevaarlijke stukoffers op e5 boven de markt. Toen Glen echter met 14. Dd2 Pb6? de druk op e5 opgaf, kon Lucien rustig zijn stukken ontwikkelen en zijn overwicht uitbouwen. In tijdnood maakte Lucien het goed af.
Ook Nico Zwirs sloeg in de tijdnoodfase toe. In een stelling met een piepklein, maar oneindig doorspeelbaar plusje voor Nico gaf zijn tegenstander Helmut Cardon een pion voor iets wat even leek op eeuwig schaak, maar het niet was.
Max Warmerdam zat naar eigen zeggen lichtelijk te freestylen in de opening tegen Arne Nemegeer. Dit leidde na 16 zetten tot de volgende stelling:
Deze stelling stond ook ooit voor mijn neus in Lammens – Rademakers, Warschau 2010. Er is nog geen stuk van het bord, maar wit staat al gewonnen. Wit kan rustig de zwarte koning uitroken, terwijl zwart geen tegenspel heeft. Max zette zijn overwicht beheerst om in een punt.
De fraaiste partij van de dag werd gespeeld door Sjef Rijnaarts. Tegen Tamer Ismail trok hij de partij naar zich toe met een stukoffer:
Na 19. Lxg6! Tg8 20. Lxf7+ Kxf7 21. Dh3 h4 22. Pd4 Pc5 23. f5 Lb5 24. f6 stonden Sjef’s koningsvleugelpionnen klaar om als een bulldozer de zwarte stelling plat te walsen. Sjef speelde de partij verder soepel uit.
Mijn eigen partij was minder esthetisch verantwoord. In een rommelig tijdnoodduel tegen Adrian Roos kon ik uiteindelijk profiteren van de kwetsbare positie van de witte koning. Zo hadden we in de tijdnoodfase onze achterstand omgezet in een 5-3 voorsprong.
Voor Stefan Kuipers verliep de tijdnoodfase (en de fase daarvoor) minder voorspoedig. Toen de rookwolken waren opgetrokken, moest hij een eindspel met een pion minder verdedigen tegen Benjamin Decrop. Maar Stefan rechtte de rug en toen Benjamin te lang wachtte met het opspelen van zijn extra pion, kon Stefan deze blokkeren en afwikkelen naar remise. Onze laatste strijder was Saša Albers. Flipperkastschaak, zo noemde hij zijn veelbewogen partij tegen Simon Provoost. In de tijdnoodfase kwam Saša gewonnen te staan, maar daarna ging het alsnog mis en uiteindelijk kwam hij nog goed weg met remise:
Met drie pionnen minder besloot de witspeler remise te forceren via 50. Txh4 Dxh4 51. De5+ en eeuwig schaak. De zwarte stukken staan echter zo onhandig dat wit nog had kunnen winnen met 50. Dc7! Tg7 (ook na 50… Dh5 51. Ka2! is zwart machteloos, een leuke stelling om zelf eens te bekijken) 51. Db8+ Tg8 52. Dxb7 en via dit “trappetje” haalt wit de a- en b-pionnen op om uiteindelijk met de b-pion door te lopen.
Zo wonnen we na een lastige wedstrijd met 6-4 en voorkwamen we dat we in de laatste wedstrijden eventueel nog degradatiespoken zouden moeten verjagen. Onze volgende wedstrijd spelen we op 5 april thuis tegen de Stukkenjagers.
